Βρισκόταν διαρκώς υπό το κράτος του φόβου.
Φοβόταν για τον εαυτό της, για τα κοντινά της πρόσωπα, για την υγεία της, για την κοινωνία, για
τον πλανήτη. Φοβόταν για το παρόν και το μέλλον. Φοβόταν γι αυτά που κατείχε και για όσα
θάθελε να κατέχει, ενώ, στην ουσία δεν κατείχε τίποτα – τουλάχιστον δια παντός-. Όλα ήταν
τετελεσμένα και απελπιστικά προσωρινά, με εξαιρετικά περιορισμένη διάρκεια.
Αυτή πάντως φοβόταν για μια σειρά ατελείωτα πράγματα. Είχε το φόβο της αρρώστειας και
του θανάτου, αλλά και αυτόν των απλήρωτων λογαριασμών. Φοβόταν τους λιμούς, σεισμούς και
καταποντισμούς αλλά και αυτόν ακόμα τον ανοιχτό θερμοσίφωνα! Φοβόταν στον ύπνο και στον
ξύπνιο της, ακόμα και τη σκιά της.
Κάθε μέρα ξεκινούσε με μια λίστα υποχρεώσεων, που τη δέσμευαν, η κάθε μια με έναν
διαφορετικό τρόπο. Τα πάντα στη ζωή της είχαν μια ικανή δόση φόβου, που αισθανόταν σαν να
την αλυσοδένανε. Ο φόβος την κατάτρεχε σαν διωκτική αρχή, αστυνομεύοντας το χρόνο της, τα
αισθήματά της, τις σκέψεις της. Από τους ανεξάντλητους λογαριασμούς ως τις ανεξάντλητες
επιθυμίες, η ζωή της ήταν ένα μαρτύριο.
Περιμένοντας τον ΕΝΦΙΑ να προστεθεί στον φόρο του εισοδήματός της και τους πάγιους
λογαριασμούς της, ένοιωθε βαθύτατα τρομοκρατημένη για το άν θα κατάφερνε και αυτό το μήνα
να φανεί αντάξια των προσδοκιών της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, του ΟΤΕ και της COSMOTE, αλλά και
των αξιολάτρευτων Τραπεζών, με τις ποικίλες δόσεις των δανείων και των πιστωτικών καρτών
που έκανε χρήση.
Και σα να μη της φτάνανε όλα αυτά, φοβόταν ακόμα και για το αν και αυτό το μήνα θα φανεί
αντάξια ως Ελληνίδα για την εμπιστοσύνη που μας δείξανε οι αγορές, οι ξένοι πιστωτικοί οίκοι, η
Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και το τρυφερό... Δ.Ν.Τ!.
Προσωπικά, ένοιωθε εθνική δικαίωση που μέχρι σήμερα, δεν πρόδωσε την εμπιστοσύνη της
κ. Μέρκελ και του κ. Σόϊμπλε, αλλά και όλων αυτών των ... ψυχόπονων κερδοσκοπικών HENDS
FUNDS, που μας δείξανε τόση κατανόηση, ξαναδανείζοντάς μας τα ...πανωτόκια τους.
Ζώντας με το φόβο του επόμενου μήνα – Γολγοθά, έλπιζε να νοιώσει και τότε αυτή την
αξεπέραστη ικανοποίηση να ζεί χρωστώντας και ξεχρεώνοντας !
Τέλος, φοβόταν μήπως και δεν συγκεντρωθούν οι 180 βουλευτές και δε βγεί Πρόεδρος της
Δημοκρατίας απ αυτή τη Βουλή και γίνουν εκλογές και δε βγει ξανά στην κυβέρνηση ο Βενιζέλος
και ο Σαμαράς και τότε τι θ΄απογίνουμε!!
Αυτό δεν την φόβιζε απλά. Την τρομοκρατούσε κυριολεκτικά,όσο σκεφτόταν τι θα
απογίνουν οι “ μεταρυθμίσεις” της κυβέρνησης για τους άνεργους, τους εργαζόμενους και τους
συνταξιούχους, για την υγεία την παιδεία και την οικονομία!!
Πραγματικά, ο μεγαλύτερος φόβος της ήταν μην κι΄αλλάξουν τα πράγματα!!
Χ α ι ρ ε τ ί σ μ α τ α
ΜΠΑΜΠΑΔΗΜΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
