ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2014

Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΑ  ΜΝΗΜΗΣ  ΚΑΙ  ΤΙΜΗΣ

• Στους αγώνες και στις θυσίες εκατομμυρίων εργαζομένων όπου γης.

• Στους αμέτρητους αγωνιστές που κατά καιρούς έπεσαν στους σκληρούς, ταξικούς αγώνες για λευτεριά, κοινωνική δικαιοσύνη, δικαιώματα και κατακτήσεις για την εργατική τάξη και τις ανάγκες της.

Σήμερα, 128 χρόνια μετά την ιστορική εργατική Πρωτομαγιά στο Σικάγο και 70 χρόνια μετά τη ματωμένη Πρωτομαγιά του '44, όπου εκτελέστηκαν οι 200 πατριώτες στην Καισαριανή από τους τότε Γερμανούς κατακτητές, βιώνουμε τη βαρβαρότητα της πιο σκληρής επίθεσης του κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, ενάντια στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης.

Τώρα, που μας βρήκαν γονατιστούς και σκυφτούς, παίρνουν τη ρεβάνς ισοπεδώνοντας δικαιώματα και κατακτήσεις που ήταν αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας, αγώνων ολόκληρων γενεών, επαναφέροντας την κοινωνία στον εργασιακό και κοινωνικό Μεσαίωνα, μετατρέποντας τον όμορφο τόπο μας σε μια απέραντη ζώνη φθηνής, ευέλικτης, ενοικιαζόμενης στρατιάς εργαζομένων και ανέργων χωρίς δικαιώματα και κατακτήσεις, καθώς και εξαθλιωμένων συνταξιούχων με βοηθήματα θανάτου και επιδόματα κηδείας, αντί για αξιοπρεπείς συντάξεις.

Πρωτεργάτες και συνεργοί στο συντελούμενο σε βάρος μας έγκλημα, οι ξενόδουλες κυβερνήσεις και οι στυλοβάτες τους, κάθε επιπέδου, κεντρικά, περιφερειακά και τοπικά.

Σήμερα, προβάλλει επιτακτικότερα η ανάγκη της αλληλεγγύης, της ενότητας, της οργάνωσης, και της πάλης, για να μην καταντήσουμε σύγχρονοι δούλοι, καταδικασμένοι στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Στηριγμένοι στη συλλογική μας δύναμη, στην ενότητα και στη συλλογική μας δράση να αγωνιστούμε ανυποχώρητα για τα αιτήματα της εποχής μας:

•  Για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, της συνθήκης του Μάαστριχτ, για την κατάργηση των μνημονίων, και των μνημονιακών συμβάσεων, για τη διαγραφή του χρέους.

• Ενάντια στις πολιτικές  της λιτότητας και της εξαθλίωσης, να μην πληρώσουμε  εμείς  την κρίση και τα  χρέη τους, να διεκδικήσουμε μέτρα κατά της ανεργίας και της φτώχειας, να τεθούν οι τράπεζες σε δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικό έλεγχο, να σταματήσουν οι απολύσεις και να επαναπροσληφθούν οι απολυμένοι. 

•  Δωρεάν δημόσια κοινωνικά αγαθά (Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Ασφάλιση).

• Επαναθεμελίωση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και του Εργατικού Δικαίου.

ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Εγκαίνια εκλογικού κέντρου

Οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι της κίνησής μας

Στις 26.4.14 κατατέθηκε στο Πρωτοδικείο Ναυπλίου,
η δήλωση συμμετοχής στις εκλογές της 18ης Μαϊου
της Δημοτικής Κίνησης Πολιτών Νότιας Κυνουρίας «Ο άλλος δρόμος»
με επικεφαλής τον υποψήφιο Δήμαρχο κ.Γιώργο Ψαρολόγο.

Η Κίνησή μας που ξεκίνησε μόλις πριν δύο περίπου μήνες, κατόρθωσε σ’ αυτό το σύντομο διάστημα να συσπειρώσει πολίτες που ξεπέρασαν αναστολές και απειλές και τόλμησαν να εκτεθούν δημόσια, διεκδικώντας ένα καλύτερο αύριο για τον μικρό και προικισμένο τόπο μας.
Τους ευχαριστούμε όλους και όλες για την εμπιστοσύνη τους.

Τώρα με καινούργια δύναμη, δηλώνουμε ότι θα παλέψουμε για να μην διαψεύσουμε τις προσδοκίες των συμπολιτών μας και να μην υποβαθμίσουμε τους στόχους μας.
Η δύναμή μας βρίσκεται στην ανταλλαγή απόψεων και στο διάλογο,
η ελπίδα μας, στην ενεργή συμμετοχή για τα μικρά και τα μεγάλα
που πρέπει να γίνουν πράξη, ώστε η Νότια Κυνουρία
να βρεθεί σε έναν «άλλο δρόμο», σε ένα δρόμο πραγματικής και ουσιαστικής ανάπτυξης.


ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΛΕΩΝΙΔΙΟΥ


1.ΒΙΤΖΙΛΑΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ του ΙΩΑΝΝΗ

2.ΔΟΛΙΑΝΙΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

3.ΚΑΡΔΙΑΣΜΕΝΟΣ ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

4.ΚΟΡΟΛΟΓΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ –ΔΕΣΠΟΙΝΑ του ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ

5.ΚΟΥΝΙΑ ΣΟΦΙΑ του ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ

6.ΜΑΝΟΣ ΗΛΙΑΣ του ΜΙΧΑΗΛ

7.ΜΑΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΗΛΙΑ

8.ΜΠΑΜΠΑΔΗΜΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

9.ΜΠΟΥΡΝΑΚΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

10.ΣΑΡΡΗ ΓΕΩΡΓΙΑ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ

11.ΣΑΡΡΗ ΜΑΡΙΑ –ΛΥΓΕΡΗ του ΘΕΟΔΩΡΟΥ

12.ΣΤΑΘΟΥΣΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ του ΧΡΗΣΤΟΥ

13.ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

14.ΤΣΙΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του ΙΩΑΝΝΗ

15.ΧΕΙΛΑΡΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ του ΑΝΔΡΕΑ


ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΤΥΡΟΥ

1.ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΜΑΡΙΑ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

2.ΚΟΡΟΛΟΓΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ

3.ΛΑΛΟΥΔΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του ΗΛΙΑ

4.ΜΑΣΤΟΡΑΚΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ του ΑΝΔΡΕΑ

5.ΤΣΟΥΚΑΤΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ

6.ΦΙΛΙΠΠΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του ΜΙΧΑΗΛ

Τοπικές κοινωνίες και συμμετοχή

Του Γιώργου Ν. Οικονόμου

Το μέγιστο πρόβλημα στις σημερινές κοινωνίες είναι η απουσία των ανθρώπων από την πολιτική σκηνή, όχι μόνο από τα κέντρα των αποφάσεων και τη θέσπιση των νόμων, αλλά και από διεκδικητικούς αγώνες για προάσπιση βασικών δικαιωμάτων που καθιστούν τη ζωή αξιοπρεπή και ασφαλή. Η κυρίαρχη ιδεολογία της αντιπροσώπευσης και των κομμάτων έχει διαποτίσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να αναθέτουν τα ουσιαστικά ζητήματα της ζωής τους σε άλλους, τους υποτιθέμενους «ειδικούς» της πολιτικής, βουλευτές, περιφερειάρχες και δημάρχους. Ομως η ιδεολογία αυτή έχει κλονιστεί μετά την παταγώδη αποτυχία των επί δεκαετίες κυρίαρχων πολιτικών και οικονομικών ελίτ να λύσουν τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα.
Με τη μεγάλη ανικανότητα και απληστία τους οι ελίτ οδήγησαν τις κοινωνίες σε πρωτοφανή κρίση, όχι μόνον οικονομική, αλλά και πολιτική, πολιτιστική, ανθρωπιστική.

Ειδικώς εν Ελλάδι το κυρίαρχο οικονομικό, μιντιακό και πολιτικό μπλοκ εξουσίας οδήγησε στην πολύπλευρη χρεοκοπία και παρακμή. Ενας βασικός λόγος γι‘ αυτό είναι η παντελής έλλειψη συμμετοχής των ανθρώπων και η πλήρης απουσία ελέγχου της εξουσίας, από τη δικαστική εξουσία αφ’ ενός και από την ίδια την κοινωνία αφ’ετέρου. Το διεφθαρμένο και ανίκανο ολιγαρχικό σύστημα έχει καταφέρει να εξασφαλίσει την ασυλία και την αυτοδιαιώνισή του, χωρίς καμία ουσιαστική κάθαρση και τιμωρία για τα μεγάλα σκάνδαλα, την τεράστια διαφθορά και τη χρεοκοπία. Τίθεται λοιπόν εκ των πραγμάτων ένα βασικό ζήτημα πολιτικού προσανατολισμού: για την έξοδο από την παρακμή απαιτείται η συμμετοχή των ανθρώπων στις αποφάσεις, στη θέσπιση των νόμων, στη διαμόρφωση του δικαίου και στον έλεγχο της εξουσίας.

Η συμμετοχή αυτή μπορεί να ξεκινήσει στις τοπικές κοινωνίες, όπου είναι πιο εύκολη, αφού τα προβλήματα είναι πιο «απλά» και δεν διακυβεύονται μεγάλα μεγέθη. Επίσης η γνώση των τοπικών ζητημάτων είναι πιο άμεση και εφικτή, οπότε η διαχείρισή τους είναι προσβάσιμη στις δυνατότητες όλων. Ταυτοχρόνως η συμμετοχή στις τοπικές κοινωνίες δημιουργεί το έναυσμα, την πείρα και τις ικανότητες για περαιτέρω ενασχόληση στην κεντρική πολιτική σκηνή. Αυτό γινόταν στους δήμους της δημοκρατικής Αθήνας τους 5ο και 4ο π.Χ. αιώνες. Οι νέοι συμμετείχαν στις κοινές υποθέσεις των τοπικών δήμων, στις αποφάσεις, στους νόμους και στην εξουσία μέσω των δημοκρατικών θεσμών, μέσω της άμεσης συμμετοχής στις συνελεύσεις και της κληρώσεως. Με εφόδιο την πείρα από τη συμμετοχή τους αυτή εισέρχονταν προετοιμασμένοι στους κεντρικούς θεσμούς της πόλεως. Αποκτούσαν δηλαδή την προπαιδεία στους τοπικούς θεσμούς και την παιδεία στους κεντρικούς.

Η άμεση συμμετοχή εξασφαλίζει αφ’ ενός την πολιτική παιδεία των πολιτών και αφ’ ετέρου αποτελεί τη βάση της (άμεσης) δημοκρατίας.
Για να γίνει όμως δυνατή η συμμετοχή πρέπει τα ίδια τα άτομα να δώσουν στον εαυτό τους την ευκαιρία να συμμετάσχουν στην εξουσία, πρέπει τα ίδια να ενδιαφερθούν, να υπερβούν την ιδεολογία της αντιπροσώπευσης και του κομματισμού, της γραφειοκρατίας και της παθητικότητας, να σταματήσουν να είναι ψηφοφόροι και καταναλωτές κομματικών υποπροϊόντων. Το μέγιστο πολιτικό ζήτημα είναι το πώς θα πεισθούν τα άτομα να λάβουν για τον σκοπό αυτό πρωτοβουλίες, οι οποίες να έχουν βάση την αυτοσυγκρότηση και τον αυτοπροσδιορισμό. Κάθε προσπάθεια πρέπει να συντείνει προς αυτόν τον σκοπό. Κατ’ επέκταση, οι πολιτικές ομάδες, οργανώσεις και κινήσεις που δεν έχουν ως πλαίσιο και δραστηριότητα αυτή την προοπτική είναι «προγραμματισμένες» να ενσωματωθούν στο κυρίαρχο γραφειοκρατικό ολιγαρχικό σύστημα, για να εξασφαλίσουν τα δικά τους ιδιοτελή συμφέροντα και όχι το κοινό συμφέρον – πράγμα που έχει γίνει μέχρι σήμερα.
Πράγματι, οι τοπικοί άρχοντες έχουν μόνη μέριμνα την επόμενη επανεκλογή τους, γι’ αυτό βυθίζονται στη διαφθορά και στις πελατειακές σχέσεις, με αποτέλεσμα όλοι σχεδόν οι δήμοι να είναι καταχρεωμένοι (το χρέος τους ήταν 2 δισ. ευρώ το 2012).

Από την άλλη, εκεί όπου κάποιες τοπικές κοινωνίες αντιστέκονται στο κυρίαρχο ρεύμα, προσπαθώντας να χαράξουν έναν άλλον δρόμο, ιδίως μετά τη λαίλαπα του «Καλλικράτη», οι κομματικές, οι μιντιακές και οι κρατικές συντεχνίες ασκούν συκοφαντική πολεμική. Τέτοια παραδείγματα υπήρξαν στην Κερατέα, στις Σκουριές και στο Βελβεντό Κοζάνης. Οι κάτοικοι του Βελβεντού από το 2010 έχουν αρνηθεί, μέσα από λαϊκές συνελεύσεις και δημοψηφίσματα, να ενταχθούν στον «Καλλικράτη». Το ίδιο έκαναν και τον περασμένο Μάρτιο που αποφάσισαν πάλι με μεγάλη πλειοψηφία (73,4%) να μη συμμετάσχουν στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Μαΐου 2014. Εν τούτοις κάποιοι δημοσιογράφοι, αντιπεριφερειάρχες και δήμαρχοι, που έχουν ωφεληθεί από τους κομματικούς μηχανισμούς, προσπαθούν να διασπάσουν την ενότητα των κατοίκων και να κάμψουν τον αγώνα τους. Στην περίπτωση αυτή είναι εμφανής η κομματοκρατική λογική που απεχθάνεται τη βούληση των ανθρώπων και πολεμάει με όλα τα μέσα τη μόνη δημοκρατική οδό: τις λαϊκές συνελεύσεις και τα δημοψηφίσματα. Είναι εμφανής η ολιγαρχική αντίληψη που διέπει τα κόμματα προς εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων και όχι της κοινότητας. Γι’ αυτό φοβούνται τη συμμετοχή των ανθρώπων και τον έλεγχό τους.

Ομως οι μάχες κερδίζονται με ενότητα, υπομονή και επιμονή.

ΠΗΓΗ

Αριστερή κυβέρνηση και ριζοσπαστική πολιτική

του Κώστα Λαπαβίτσα

Το κύριο πρόβλημα που σήμερα αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι να χαράξει πορεία που θα τη βγάλει από την καταστροφή των τεσσάρων τελευταίων ετών, αναπληρώνοντας τις απώλειες εισοδήματος και ενισχύοντας τα λαϊκά και εργατικά στρώματα. Για να γίνει αυτό είναι ανάγκη να λυθούν επιτακτικά προβλήματα όπως:

• Το τεράστιο δημόσιο χρέος σε δημόσιους δανειστές του εξωτερικού
• Η πρωτοφανής συρρίκνωση της παραγωγής
• Τα γιγαντιαία μεγέθη της ανεργίας
• Η κατάρρευση του εισοδήματος και η συνεχής πτώση της κατανάλωσης
• Η περικοπή μισθών και συντάξεων στο όριο της επιβίωσης
• Η αποδιάρθρωση του κράτους πρόνοιας
• Η εκτίναξη της φορολογίας
• Η απαξίωση της ακίνητης περιουσίας
• Η διάλυση του κρατικού μηχανισμού
• Το έλλειμμα δημοκρατίας
• Η απώλεια εθνικής αξιοπρέπειας
• Η έλλειψη αυτοπεποίθησης των λαϊκών στρωμάτων

Οι κυβερνώντες είναι παντελώς ανίκανοι να το κάνουν, όπως αποδεικνύει και η πρόσφατη ‘έξοδος στις αγορές’; Σπατάλησαν εκατοντάδες εκατομμυρίων δανειζόμενοι 3δις με υψηλό επιτόκιο, μόνο και μόνο για να λένε προεκλογικά “σκίζουμε τα Μνημόνια”, χωρίς καμία “τεχνική” βεβαιότητα ότι η έκδοση πενταετών ομολόγων θα μειώσει τα επιτόκια του βραχυπρόθεσμου δανεισμού.

Το μνημονιακό στρατόπεδο γνωρίζει πολύ καλά ότι ούτε τα Μνημόνια καταργούνται, ούτε μπαίνουμε στην ανάπτυξη, αλλά απλώς ρηχαίνει η ύφεση. Γνωρίζει ακόμη καλύτερα ότι το μόνο σχέδιο ανάπτυξης που έχει είναι αυτό της Τρόικας: κόβουμε μισθούς, ιδιωτικοποιούμε τη δημόσια περιουσία, απορρυθμίζουμε τις αγορές και περιμένουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία να κάνει το θαύμα της.
Πραγματικά όμως ζητείται θαύμα δεδομένου ότι:

• Η εγχώρια ζήτηση είναι εξαιρετικά αδύναμη καθώς η κατανάλωση πέφτει και το δημόσιο εφαρμόζει αυστηρή περιοριστική πολιτική για να πετύχει πρωτογενή πλεονάσματα και να εξυπηρετεί το χρέος.
• Οι εξαγωγές μειώνονται ταχέως γιατί η οικονομία της Ευρωζώνης λιμνάζει, ενώ η εξωτερική ισοτιμία του ευρώ παραμένει εξαιρετικά ισχυρή.
• Οι δημόσιες επενδύσεις έχουν κατακρεουργηθεί υποσκάπτοντας το πλαίσιο και των ιδιωτικών επενδύσεων.
• Ο παραγωγικός ιστός είναι βαρύτατα τραυματισμένος και έχει χαθεί δια παντός μεγάλο κομμάτι του παραγωγικού δυναμικού.
• Οι τράπεζες παραμένουν ασταθέστατες, συνεχίζουν να ελαττώνουν τις πιστώσεις προς την πραγματική οικονομία και τα επιτόκια δανεισμού είναι πολύ υψηλά.

Η Ελλάδα δε μπορεί να βαδίζει προς το μέλλον και να κυβερνάται από ανθρώπους που προσβλέπουν σε θαύματα. Για ανορθωθεί η χώρα και να μην καταλήξει να είναι μια φτωχή, άνιση και ασήμαντη γωνιά της Ευρώπης χρειάζεται αριστερή κυβέρνηση που θα κάνει ριζοσπαστικές τομές στην οικονομία και στην κοινωνία. Πιο συγκεκριμένα:

• Δραστική διαγραφή του χρέους, άρα και απαλλαγή από την τεράστια ετήσια επιβάρυνση.
• Απελευθέρωση της οικονομικής πολιτικής από τον παράλογο στόχο της εξυπηρέτησης του χρέους, με νέο στόχο τη μείωση της ανεργίας και την ενίσχυση της παραγωγής.
• Δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχος των αποτυχημένων ιδιωτικών τραπεζών με νέο, αδιάφθορο καθεστώς διοίκησης, εξυγίανση και ενίσχυση των πιστώσεων προς τους μικρομεσαίους και την πραγματική οικονομία.
• Άμεσοι έλεγχοι στις κεφαλαιακές ροές για προστασία της εθνικής αποταμίευσης και δυνατότητα χρηματοδότησης των επενδύσεων.
• Άρση της περιοριστικής δημοσιονομικής πολιτικής, τόνωση των δημοσίων επενδύσεων και ελάφρυνση της φορολογίας του παραγωγικού κορμού της οικονομίας.
• Επαναφορά του ελάχιστου μισθού στα προ-Τρόικας επίπεδα, ενίσχυση των συντάξεων και έναρξη ουσιαστικής αναδιανομής εισοδήματος και πλούτου, με γενναία διευθέτηση των χρεών των νοικοκυριών προς τις τράπεζες.
• Δημιουργία δημόσιων μηχανισμών στήριξης της τεχνολογίας και της εκπαίδευσης του εργατικού δυναμικού της χώρας.

Αυτή θα είναι η βάση για τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα, δίνοντας τη δυνατότητα στην κοινωνία και κυρίως στα λαϊκά και εργατικά στρώματα να ανασάνουν.

Η ιστορική ευθύνη για τις ριζοσπαστικές αυτές τομές ανήκει σε μια αριστερή κυβέρνηση με επίκεντρο το Σύριζα. Είναι φανερό ότι στο Σύριζα ακουμπάνε οι ελπίδες και οι προσδοκίες των λαϊκών στρωμάτων που έχουν χτυπηθεί άγρια από την κρίση. Για το λόγο αυτό ο Σύριζα είναι και θα παραμείνει ο στόχος μανιασμένων επιθέσεων από το μνημονιακό στρατόπεδο.

Μια αριστερή κυβέρνηση με επίκεντρο το Σύριζα θα μπορούσε πραγματικά να αλλάξει τα πράγματα χτυπώντας τις ταξικές δομές που έχουν καταστρέψει τη χώρα. Για να γίνει αυτό όμως θα πρέπει να υπάρξει ξεκάθαρος ριζοσπαστισμός που θα απευθυνθεί ανοιχτά στην κοινωνία. Οι τομές που απαιτούνται για να σταθεί η Ελλάδα στα πόδια της θα φέρουν σκληρή σύγκρουση με τους περιοριστικούς θεσμικούς μηχανισμούς της ΟΝΕ και της ΕΕ. Η αντίδραση στο θέμα της διαγραφής του χρέους και των άλλων απαραίτητων μέτρων θα είναι λυσσαλέα, ενώ θα τεθεί ευθέως θέμα αποπομπής από την ΟΝΕ. Μια αριστερή κυβέρνηση δε θα πρέπει να υποκύψει στον εκβιασμό, γνωρίζοντας ότι μια ενδεχόμενη επιστροφή σε εθνικό νόμισμα μπορεί να αποτελέσει όχι μόνο ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί, αλλά και ένα σημαντικό εργαλείο που, μαζί με άλλα, μπορεί να συμβάλει στην επίλυση του προβλήματος της χώρας. Καθώς η ΕΕ βρίσκεται σήμερα σε εξαιρετικά ασταθή κατάσταση, ενώ η νομισματική ένωση έχει ουσιαστικά αποτύχει, η Ελλάδα έχει μια εξαιρετική ευκαιρία να βάλει τις σχέσεις της με την Ευρώπη σε υγιέστερη βάση, διασώζοντας την οικονομία και την κοινωνία της.

Είναι απαραίτητο επίσης να υπάρχει τεχνική επάρκεια. Μια αριστερή κυβέρνηση θα πρέπει να ξέρει που θα βαδίσει και πως, πράγμα που σημαίνει τεχνικές γνώσεις της ελληνικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας και ξεκάθαρη αντίληψη των βημάτων που θα χρειαστούν. Απαιτείται σχέδιο, αλλά και οι άνθρωποι που θα το κάνουν πραγματικότητα. Εκεί θα βασιστεί και η εμπιστοσύνη των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων σε μια αριστερή κυβέρνηση.

Οι εκλογές της 25ης Μαΐου έχουν τεράστια σημασία για την πορεία της χώρας. Αν ο Σύριζα υποστείλει τη σημαία του ριζοσπαστισμού, τότε το μέλλον διαγράφεται ακόμη πιο απειλητικό. Αν όμως στείλει το μήνυμα που πρέπει στην κοινωνία και νικήσει αποφασιστικά, θα υπάρξει η δυνατότητα σε σύντομο χρονικό διάστημα να σχηματιστεί η αριστερή κυβέρνηση που χρειάζεται ο τόπος. Αυτό είναι και το μεγάλο διακύβευμα των ευρωεκλογών.

Κώστας Λαπαβίτσας

Στουρνάρα, δώστα όλα. Του Στέλιου Κούλογλου

Έχει συμβεί μια ακόμη φορά, στη πρόσφατη ιστορία της χώρας. Ήταν στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, όταν για τον Ανδρέα Παπανδρέου, μπλεγμένο για τα καλά στο σκάνδαλο Κοσκωτά, το αποτέλεσμα των εκλογών του 1989 ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου. «Τσοβόλα δώστα όλα», παρότρυνε δημοσίως τον τότε υπουργό Οικονομικών. Να ικανοποιήσει δηλαδή το παραμικρό

Εγκαινιάστηκε το εκλογικό κέντρο του συνδυασμού "Λιμάνι της Αγωνίας-Πειραιάς η Πόλη μας"

“Μας αξίζει ένας καλύτερος Πειραιάς” είπε ο Θοδωρής Δρίτσας στα εγκαίνια του εκλογικού του κέντρου.

 Ολόκληρη η ομιλία του Θ. Δρίτσα μπορεί να διαβαστεί εδώ

"Επίδομα καταστροφής" και νέος γύρος λεηλασίας

Το «επίδομα καταστροφής», που για προεκλογικούς λόγους αναγγέλθηκε διθυραμβικά, από τη μια δε μπορεί να αποκαταστήσει τα συντριμμένα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και από την άλλη, το επίδομα αυτό, είναι ο προάγγελος της νέας επέλασης, του νέου γύρου βαρβαρότητας που ήδη ξεκινάει. 

Το τί σημαίνουν όλα αυτά, στα οποία «δεσμεύτηκαν οι αρχές», δηλαδή η κυβέρνηση, έναντι των εκπροσώπων της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ., δεν είναι δύσκολο να κατανοηθεί.

- Παράταση και ενίσχυση της φοροκαταιγίδας, που χτυπάει το λαό, για να ικανοποιηθούν οι «δημοσιονομικοί στόχοι». 

- Εφαρμογή της αντιδραστικής «λίστας του ΟΟΣΑ», με στόχο να σαρωθεί τελείως η μικρή παραγωγή (π.χ. γάλα), την συντριβή των μικροεπαγγελματιών (π.χ. φαρμακοποιών), ώστε να μην υπάρχουν ούτε κατ΄ ελάχιστο διαφυγόντα κέρδη για τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές. 

- Κλιμάκωση των πολιτικών που συντριβούν τα κοινωνικά δικαιώματα (υγεία-παιδεία κλπ) γιατί υπάρχουν «καθυστερήσεις στη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης» και άρα συνέχιση και ένταση της πολιτικής των απολύσεων (και) στο Δημόσιο. Και, βέβαια, μέσα στο 2014, να γίνουν οι απαραίτητες «μεταρρυθμίσεις της εργατικής νομοθεσίας», ώστε να γενικευθεί η απελευθέρωση των απολύσεων και να μπει στο γύψο το δικαίωμα στην απεργία, όπως ήδη προαναγγέλλουν τα κανάλια του συστήματος. 

- Ξεκινώντας από την τεμαχιζόμενη ΔΕΗ, οι «αρχές συμφώνησαν» σε πλημμύρα ιδιωτικοποιήσεων – ξεπουλημάτων, για να γίνουν οι εργαζόμενοι ακόμα περισσότερο δούλοι και ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ «ξένοι», σε μια χώρα που κάθε πλούτος της έχει εκχωρηθεί σε μια χούφτα ξένων και ντόπιων αρπακτικών. 

- Και, τέλος, για να κατασταλούν οι «ανοδικοί κίνδυνοι των κεφαλαιακών αναγκών» των Τραπεζών, θα εξαπολυθεί ένα νέο κύμα κατασχέσεων των λαϊκών σπιτιών, για να περιοριστεί το «υψηλό επίπεδο των μη εξυπηρετούμενων δανείων». Αυτούς τους στόχους, αυτή την πολιτική προωθεί η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, μ΄αυτό που ονομάσαμε «επίδομα καταστροφής». Και δε διστάζουν, αυτή την πολιτική συντριβής και υποδούλωσης στο κεφάλαιο και στον ιμπεριαλισμό, του λαού και της χώρας, να την αποκαλούν «πολιτική ανάπτυξης». Και επιχειρούν να εμφανίσουν ως επιτυχία, τ΄ότι ένα μέρος του λαού, που στενάζει από τη φτώχεια και την ανεργία και θα οδηγηθεί με βάση τα σχεδιαζόμενα μέτρα σε ακόμα μεγαλύτερα αδιέξοδα, θα πάρει αυτό το άθλιο επίδομα. 

Χαιρετίσματα, 

ΓΙΑΝ. ΜΠΑΜΠΑΔΗΜΑΣ

4 Απριλίου - Ημέρα αφιερωμένη στα αδέσποτα ζώα

 


"Το γεγονός πως ο άνθρωπος γνωρίζει το καλό και το κακό, αποδεικνύει την ανωτερότητα της σκέψης του σε σχέση με τα ζώα. Το γεγονός πως παρ' όλα αυτά κάνει το κακό, αποδεικνύει την ηθική κατωτερότητα του σε σχέση με τα ζώα.»

Mark Twain.



Καθώς ο άνθρωπος πορεύτηκε μέσα στους αιώνες είχε για συνοδοιπόρους και συγκάτοικους αυτού του κόσμου τα ζώα. Πολλές φορές από ανάγκη (ίσως) τα χρησιμοποίησε , τα εκμεταλλεύτηκε, τα εξόντωσε. Ο καθένας μπορεί να έχει τις δικές του διαφορετικές απόψεις πάνω στο θέμα αυτό. Όμως, σήμερα ειδικά, με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, των επιστημών και των εναλλακτικών τρόπων διαβίωσης είναι προφανές ότι ο άνθρωπος μπορεί και πρέπει να είναι ο προστάτης των ζώων και να κάνει το δυνατόν καλύτερο και το πρέπον. Ο σεβασμός της ζωής πρέπει να είναι πρωταρχικός στόχος ενός σύγχρονου ανθρώπου. Οι δυνατότητες και οι γνώσεις υπάρχουν. Θέληση, καρδιά και περισσότερη αγάπη χρειάζεται. Ο καθένας μπορεί να βελτιώσει την συμπεριφορά του και να αλλάξει την οπτική του. Τα ζώα είναι φίλοι μας και μπορούμε και οφείλουμε να κάνουμε περισσότερα. Ο άνθρωπος μέσα από πράξης αγάπης και βοηθείας ανυψώνεται και γίνεται το θαυμαστό ζώο της δημιουργίας.
Η παιδεία και η γνώση είναι η λύση σε πολλά..

του Γιάννη Αραχωβίτη
(Επαγγελματίας θετικός εκπαιδευτής σκύλων)