Απολιτίκ , Ανεξάρτητος , Ανένταχτος , αγάπη για την πόλη και την
περιφέρεια μας και μόνο. Εκφράσεις που ακούγονται πλέον πολύ συχνά στην
Ελληνική τοπική κοινωνία , από νεοεισερχόμενους ή και παλαιότερους
τοπικούς, εν δυνάμει κατά κύριο λόγο, άρχοντες. Που βρίσκεται όμως η
αλήθεια; Τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τις λέξεις αυτές;
Στις προηγούμενες δεκαετίες ο κόσμος έζησε μια τεράστια πολιτική
αλλαγή , η μεταπολίτευση έφερε συστημικές ανατροπές και τον
εκδημοκρατισμό των κρατικών δομών της χώρας. Η κοινωνία άρχισε σταδιακά
να ξεφεύγει από την επικρατούσα έως τότε συντηρητική, λογική και να
υιοθετεί νέες ιδέες και προοδευτικές πρακτικές. Δυστυχώς πολύ γρήγορα , η
πολιτική άρχουσα τάξη , απώλεσε την ιδεολογική της ταυτότητα και
εγκατέλειψε τις αρχές της αξιοκρατίας και του κοινωνικού ελέγχου της
διακυβέρνησης της χώρας , υιοθετώντας όλο και περισσότερο
νεοφιλελεύθερες πολιτικές, με αποτέλεσμα η χώρα και η οικονομία να
παραδοθούν στο κεφαλαιοκρατικό και τραπεζικό σύστημα που κυριάρχησε. Τα
αποτελέσματα σήμερα, είναι σε όλους μας γνωστά. Μνημόνια,
μεσοπρόθεσμα, δάνεια και ξανά δάνεια, φτώχεια, εξαθλίωση, ανεργία,
κατακερματισμένη Παιδεία και Υγεία και ένα πολιτικό σύστημα να πνέει τα
λοίσθια.
Ενώ όλοι οι πολίτες , περιμένανε την κατάρρευση του απαρχαιωμένου και
σάπιου νεοφιλελευθέρου πολιτικού συστήματος, το τελευταίο εφευρετικό
όπως πάντα, βρήκε έναν νέο τρόπο επιβίωσης. Ποιος είναι αυτός; Η
συλλήβδην απαξίωση της «πολιτικής», μέσω της διαπόμπευσης των
«πολιτικών», στην λαϊκή συνείδηση. Το γνωστό σε όλους μας «απολιτίκ» ,
το οποίο πλασαρίστηκε εντέχνως και υπό τις ευλογίες των μεγάλων ΜΜΕ ως
αντισυστημική στάση, ως αντίδραση απέναντι στη διαφθορά που οι ίδιοι
δημιούργησαν. Το σχέδιο ήταν και παραμένει ο αποπροσανατολισμός του
κόσμου από την ενασχόληση με τα κοινά δια μέσω της στοχοποίησης,
ενοχοποίησης και εν τέλει, ολοκληρωτικής απαξίωση πολιτικών ιδεολογιών ,
αρχών και αξιών. Μ αυτό τον τρόπο δημιουργείται το κατάλληλο περιβάλλον
για τη δημιουργία αποχαυνωμένων και παραδομένων πολιτών που θα
αναζητούν μια σανίδα σωτηρίας σε αυτόκλητους ηγέτες , τηλε-διορισμένους
από τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Φυσικά, αυτή η γραμμή πλεύσης του συστήματος θα τεθεί σε πλήρη
λειτουργία στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου. Η ελίτ
της χώρας (καναλάρχες, επιχειρηματίες, μεγαλοεργολάβοι, μεγαλοεκδότες
κλπ) έχει ήδη βρει τους εκλεκτούς της στους μεγάλους δήμους και στις
περιφέρειες όπου σε αγαστή συνεργασία με τις κυβερνητικές και φιλο
μνημονιακές δυνάμεις , έχουν επιδοθεί σε μια ανηλεή προσπάθεια να μην
χάσει την εξουσία .
Το ευτύχημα σ αυτή την ιστορία είναι ότι οι νέοι κυρίως άνθρωποι
έχουν καταλάβει πλέον τα κόλπα του συστήματος και δεν τους ακολουθούν. Ο
λαός γνωρίζει ότι, πολιτική, είναι η συντονισμένη και συλλογική δράση
ατόμων ή κοινωνικών ομάδων με σκοπό να πετύχουν στόχους προς όφελος του
κοινωνικού συνόλου. Πολιτική δεν είναι τα κόμματα , ούτε οι πολιτικοί
άρχοντες. Πολιτική είναι η δημιουργία και εφαρμογή ιδεών και μεθόδων για
την καλύτερη λειτουργία της κοινωνίας προς όφελος των πολιτών της. Η
πολιτική δεν είναι πολυτέλεια, είναι καθήκον μας ως ενεργοί πολίτες.
Έχουμε χρέος να ασχολούμαστε ,να έχουμε γνώμη και άποψη, να μην
παραδώσουμε το μέλλον της κοινωνίας και των επόμενων γενεών σε αυτούς
που δεν το αξίζουν. Για να μπορούμε όμως να έχουμε λόγο στα καθημερινά
κοινωνικά δρώμενα, για να διαμορφώσουμε καθαρή και ρεαλιστική εικόνα των
προβλημάτων που απασχολούν τις τοπικές κοινωνίες, πρέπει να είμαστε
εκεί. Να συζητάμε και να ανταλλάσουμε απόψεις με τους ίδιους τους
πολίτες. Να είμαστε όσο του δυνατόν πιο κοντά εκεί όπου χτυπά η καρδιά
της κοινωνίας, δηλαδή στις γειτονίες, στους χώρους εργασίας , στους
συλλόγους, ακόμα και στους χώρους εστίασης και διασκέδασης. Εκεί
μπορούμε να γνωρίσουμε προσωπικά τους συνανθρώπους μας και τους
πολικούς , που θέλουν να μπουν μπροστά και να προσφέρουν, καταφέρνοντας
να έχουμε, ιδίαν άποψη.
Φυσικά στην αυτοδιοίκηση, ο εκάστοτε δήμαρχος ή περιφερειάρχης έχει
την υποχρέωση να φροντίζει τα του δήμου ή της περιφέρειας του και να
διαχειρίζεται σωστά τα θέματα που προκύπτουν για την ομαλή λειτουργία
τους. Αυτό όμως θα μπορούσε να το κάνει κάλλιστα και ένας ιδιώτης
μάνατζερ διορισμένος από το κράτος. Η ειδοποιός διαφορά έγκειται στις
κοινωνικοπολιτικές ανάγκες που εξ ορισμού γεννιούνται στις τοπικές
κοινωνίες. Άρα πρέπει οι δημοτικές παρατάξεις να έχουν πολιτική
ταυτότητα και προγραμματική πλατφόρμα αφού αποτελούν κι αυτές
αναπόσπαστο κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας. Οι ηγέτες λοιπόν πρέπει να
αναδύονται μέσα από την βάση, μέσα από τον λαό , μέσα απ τους λαϊκούς
αγώνες για να είναι πραγματικά ταυτόσημοι με τις ανάγκες του.
Οι φετινές εκλογές του Μαΐου αποκτούν έντονα πολιτικά και ιδεολογικά
χαρακτηριστικά , αφού η περίοδος που διανύουμε , αυτή της οικονομικής
κρίσης, έχει αγγίξει κάθε Έλληνα πολίτη. Παρ όλο που η μνημονιακές
κυβερνήσεις προσπαθούν να υποβαθμίσουν τις εκλογές για να μετριάσουν την
κατακραυγή του κόσμου, σπεύδουν σε αρκετούς δήμους και περιφέρειες να
δηλώσουν ανεπίσημα ή επίσημα την υποστήριξή τους σε πρόσωπα που τους
είναι αρεστά. Τον Μάιο λοιπόν εκτός από τον κατά την κρίση του καθενός
σωστό διαχειριστή του δήμου ή της περιφέρειας στην οποία ανήκουμε , θα
πρέπει να εκλέξουμε και πολιτικούς , οι οποίοι νοιάζονται για τον λαό ,
έχουν ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις και κυρίως διαθέτουν ήθος και
αξιοπρέπεια.
Γιώργος Κοκκίνης
