Συνεχίζοντας την παράδοση των δυτικών αποικιοκρατών, η τρόικα μετέθεσε το κέντρο βάρους του νέου γύρου διαπραγματεύσεων, από τα δημοσιονομικά, στον έλεγχο και στην αποδιάρθρωση της εγχώριας παραγωγής, προς όφελος των πολυεθνικών εταιρειών.
Επικαλούμενοι την έκθεση του ΟΟΣΑ, οι δανειστές μας, σε πλήρη συγχορδία με τη γερμανική καγκελαρία, επιμένουν μετ’ επιτάσεως-μεταξύ άλλων (φαρμάκων, ψωμιού, βιβλίων κλπ), στην απελευθέρωση της αγοράς για δυο βασικά προϊοντα μας: το γάλα και το λάδι, θέτοντας στο στόχαστρο τον πρωτογενή τομέα της χώρας.
Σχετικά με το γάλα:
Σχετικά με το γάλα:
Οι προθέσεις τους έχουν γίνει αντιληπτές από καιρό, αφού, μετά τις ποσοστώσεις στην εγχώρια παραγωγή ζωοτροφής και γάλακτος (στο πλαίσιο της ΚΑΠ) ακολούθησαν, στα χρόνια των μνημονίων: η πώληση της συνεταιριστικής ΔΩΔΩΝΗΣ (στον επικεφαλής της τουρκικής Κόκα-Κόλα), οι επιβαρύνσεις στο πετρέλαιο κίνησης, η φορολόγηση των αγροκτημάτων και η συνεχής επιβάρυνση του κόστους παραγωγής ανά μονάδα αγροτικού προϊόντος, προς όφελος των μεγάλων εκμεταλεύσεων.
Η επιμονή της τρόικας στην παράταση των ημερών του «φρέσκου γάλακτος» πέραν των πέντε, οδηγεί στην απελευθέρωση της αγοράς γάλακτος, αφού αυτό θα μπορεί να εισάγεται, -είτε σε μορφή σκόνης, είτε σαν πάγος-, και να πωλείται ως φρέσκο στην εγχώρια αγορά. Το όριο των πέντε ημερών είναι αποτρεπτικό για τις ξένες εταιρείες, αφού δεν προλαβαίνουν να ολοκληρώσουν τον κύκλο: παραγωγή, παστερίωση, μεταφορά και διάθεση, προκειμένου να επωφεληθούν από την τιμή πώλησης του φρέσκου γάλακτος στα ράφια των σούπερ μάρκετ.
Η προοπτική αυτή θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη πτώση της τιμής του παραγωγού, (που σήμερα, για το αγελαδινό γάλα φτάνει περίπου στα 0,44 ευρώ/kg), οδηγώντας σε κατάρρευση τον κλάδο και σε ματαίωση κάθε σχεδίου διατροφικής αυτάρκειας για τη χώρα, την ώρα που αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη επισιτιστική κρίση στην μεταπολεμική της ιστορία και η παραγωγική αναδιάρθρωση είναι μονόδρομος για την εθνική επιβίωση.
Να σημειωθεί ότι, η συνολική ετήσια παραγωγή αγελαδινού γάλακτος, που κυμαινόταν στους 750.000 τόνους κατά μέσο όρο έως το 2005, παρουσιάζει κάμψη στους 640.000 τόνους το 2012 και φτάνει μόλις τους 600.000 τόνους το 2013 (στοιχεία ΠΑΣΕΓΕΣ), γεγονός που αντανακλά την ελάττωση των μικρομεσαίων γαλακτοκομικών εκμεταλλεύσεων, που παράγουν μέχρι 50.000 κιλά γάλα ετησίως (από 25.000 στις αρχές του ’90 σε μόλις 2.000 το 2012), με τάση διαρκούς συρρίκνωσης!Η προοπτική αυτή θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη πτώση της τιμής του παραγωγού, (που σήμερα, για το αγελαδινό γάλα φτάνει περίπου στα 0,44 ευρώ/kg), οδηγώντας σε κατάρρευση τον κλάδο και σε ματαίωση κάθε σχεδίου διατροφικής αυτάρκειας για τη χώρα, την ώρα που αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη επισιτιστική κρίση στην μεταπολεμική της ιστορία και η παραγωγική αναδιάρθρωση είναι μονόδρομος για την εθνική επιβίωση.
Σχετικά με το λάδι:
Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και οι πιέσεις “των ντίλερ”, για πρόσμιξη του ελαιολάδου μας με σπορέλαια (σογιέλαια, κανόλες, φοινικέλαια, καλαμποκέλαια, βαμβακέλαια, κλπ), με απώτερο στόχο την νόθευση του βασικότερου εγχώριου προϊόντος της μεσογειακής διατροφής.
Για την εμπορική περίοδο 2013/2014 αναμένεται αύξηση κατά 7% της παραγωγής σπορελαίων στην Ευρώπη, αγγίζοντας τα 17 εκατομμύρια τόνους, στους οποίους, αν προστεθούν 8,5 εκατομμύρια εισαγωγών ελαιοκάρπων (κυρίως γενετικά τροποποιημένης σόγιας) από τρίτες χώρες και άλλα 2 εκατομμύρια τόνων από αποθέματα, ισοδυναμούν με 27-28 εκατομμύρια τόνους σπορελαίων. Η ευρωπαϊκή ένωση απορροφά περί τους 13-14 εκατομμύρια τόνους ετησίως για τη βιομηχανία τροφίμων και άλλα 8-10 εκ. για καύσιμα (βιοντήζελ), χωρίς κάποια αυξητική τάση στα τελευταία χρόνια. Οι διαθέσιμοι 2-3 εκατομμύρια τόνοι στο τέλος της εμπορικής περιόδου, επιλέγεται να εισαχθούν στη διατροφική αλυσίδα του φτωχού Νότου, αλλάζοντας τις διατροφικές συνήθειες.
Η επιλογή αυτή των εμπόρων-μεταπρατών γίνεται παρά τις ενστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, που θεωρεί τα σπορέλαια πηγή μεγάλων βλαβών για τον ανθρώπινο οργανισμό, λόγω του υψηλού ποσοστού πολυακόρεστων λιπαρών, που προκαλούν προ-καρκινική δράση, ευνοούν δηλαδή την εμφάνιση καρκίνου μέσω μηχανισμών που σχετίζονται με τον μεταβολισμό των λιπαρών ουσιών. Η χρεοκοπημένη Ελλάδα καλείται ν’ αποτελέσει και εδώ το πειραματόζωο των νέων σχεδιασμών, θέτοντας σε κίνδυνο την δημόσια υγεία.
Η επιλογή αυτή των εμπόρων-μεταπρατών γίνεται παρά τις ενστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, που θεωρεί τα σπορέλαια πηγή μεγάλων βλαβών για τον ανθρώπινο οργανισμό, λόγω του υψηλού ποσοστού πολυακόρεστων λιπαρών, που προκαλούν προ-καρκινική δράση, ευνοούν δηλαδή την εμφάνιση καρκίνου μέσω μηχανισμών που σχετίζονται με τον μεταβολισμό των λιπαρών ουσιών. Η χρεοκοπημένη Ελλάδα καλείται ν’ αποτελέσει και εδώ το πειραματόζωο των νέων σχεδιασμών, θέτοντας σε κίνδυνο την δημόσια υγεία.
"Ο άλλος δρόμος"
Στον αντίποδα, η ανασυγκρότηση της αγροτικής οικονομίας προϋποθέτει ένα «εθνικό» σχέδιο προστασίας της εγχώριας παραγωγής και ανάπτυξης, με βάση τους μικρομεσαίους παραγωγούς και κεντρικό στόχο την αυτάρκεια αγροτικών προϊόντων και την κάλυψη των διατροφικών αναγκών ολόκληρου του πληθυσμού, με ασφαλή και οικολογικά παραγόμενα προϊόντα. Ένα σχέδιο που να ενισχύει νέες αναγκαίες δομές στον αγροτικό χώρο, με χαρακτηριστικά αποκέντρωσης και τοπικοποίησης, σε συνδυασμό με μια νέα συλλογική-συνεταιριστική συνείδηση και οργάνωση.
Δομές και δίκτυα που θα αξιοποιούν το νεότερο επιστημονικό δυναμικό της χώρας (που τα τελευταία χρόνια, όντας απαξιωμένο, αποδημεί) με ταυτόχρονη αναβάθμιση των ερευνητικών ιδρυμάτων και αξιοποίηση της πείρας και της γνώσης των ανθρώπων του χωραφιού.
Σε συνεργασία δε με καταναλωτικούς συνεταιρισμούς, να προωθούνται άμεσα προγράμματα κάλυψης επισιτιστικών αναγκών ευπαθών κοινωνικών ομάδων, καθώς και η στήριξη των κοινωνικών δομών των Δήμων για όσους αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης.
Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο προαπαιτούμενα προκειμένου να οικοδομηθεί μια νέα προσέγγιση-σχέση του παραγωγού με το προϊόν που παράγει και με τον καταναλωτή για τον οποίο προορίζεται, αμβλύνοντας κατά το δυνατόν την αντίθεση αυτή.
Μπαμπαδήμας Γιάννης
